تا رسیدن به جشنواره آرمانی، فاصله داریم
می گوید:«همچنان با روحیه یک هنرجو در حال یادگیری و تمرین در دنیای عکاسی هستم.» سال 1358، یادگیری عکاسی را آغاز کرد. دو سال بعد به عنوان عکاس در واحد سمعی- بصری سازمان تبلیغات اسلامی استخدام شد. «محمد نوروزی» که سال 62 به استخدام کیهان درآمد، سال 1383 بازنشسته شد. وی جایزه نقدی و دیپلم افتخار-یونسکو-ژاپن، را دریافت کرده و در نخستین جشنواره عکس ورزشی ایران به عنوان عکاس برتر از نگاه مردم شناخته شده است.
عکس ها چطور بود؟
عکس ها خیلی خوب بود. نسبت به پارسال در بعضی بخش ها عکس های خیلی خوبی مشاهده می شد. موضوعی که مرا به عنوان یک بیننده رنج می دهد، عدم آگاهی شرکت کنندگان از فراخوان است و این که عکس هایشان را در دقیقه نود برای جشنواره ارسال می کنند که به خروجی کار لطمه می زند.
اگر عکس های امسال را با عکس های جشنواره های پیشین مقایسه کنید، عکس ها روندی رو به رشد داشته یا نه؟
عکس ها خیلی بهتر شده. هر سال که می گذرد، کیفیت عکس ها بالاتر می رود و عکس ها قوی تر می شود، اما تا رسیدن به یک جشنواره استاندارد و آرمانی فاصله داریم.
به نظر شما در ایران جشنواره های عکس استاندارد داریم؟
نه متاسفانه. جشنواره ها فقط برگزار می شوند. البته جشنواره خوب و با کیفیت هم داریم. خیلی ها زحمت می کشند، اما اگر قرار باشد که قضاوت کنم جشنواره ها استاندارد هستند، یا نه، بعید می دانم که ویژگی های یک جشنواره استاندارد را داشته باشند، اما تلاش می کنند به این نقطه برسند.
تعریفتان از جشنواره استاندارد چیست؟
جشنواره ای که در آن در انتخاب داوران دقت صورت بگیرد، فراخوان درستی داشته باشد، کتاب جشنواره منتشر شود، حق التالیف عکس ها به موقع پرداخت شود، هدف و چراغ راه روشنی برای نمایشگاه ترسیم کرده باشد. معمولا در جشنواره ها عده ای ناراضی هستند و عده ای هم سرخوشند از این که جایزه گرفته اند. باید ببینیم هدفمان از برگزاری جشنواره چیست. در زمینه برگزاری جشنواره های عکس، کشور جوانی هستیم و تجربه کافی نداریم. باید سعی کنیم به سمت استانداردسازی پیش برویم.
اگر بخواهید بین عکس های امسال و سال های قبل مقایسه کنید، عکس های امسال را چطور ارزیابی می کنید؟
عکس ها خوب است. اگر بحث گروه سنی که مطرح شد از سال آینده اعمال شود، احساس می کنم روی بهتر شدن کیفیت عکس ها تاثیر می گذارد. یعنی این که برای شرکت کنندگان در جشنواره، گروه سنی تعریف کنیم. نمی دانم چقدر تاثیرگذار است، باید امتحان کنیم.
برای داوری چه معیارهایی داشتید؟
با این سئوال خیلی موافق نیستم. به طور کلی معیار، عنوان جشنواره است. عنوان جشنواره، عکس خبری است. ما به زیرمجموعه های این عنوان نگاه می کنیم. ورزش، سیاسی، اقتصاد و … زیرمجموعه عکس خبری هستند. ضمن این که عکس هایی که بار کیفی دارند از نظر داوران دور نمی مانند. برخی عکاس ها دقت کافی نداشتند تا عکس ها را در دسته بندی درست ارسال کنند، یا این که عکس هایشان از کیفیت خوبی برخوردار نبود. در کمال ناباوری و علیرغم میل باطنی، مجبور شدیم چند عکس را به خاطر کیفیت پایین حذف کنیم. عکاس ها باید به عکسی که برای جشنواره ارسال می کنند، دقت کنند. در بعضی جشنواره ها، داوران گردن درد می گیرند چون عکس ها در جهت درست ارسال نشده اند. یا این که ما عکاس ها در انتخاب عکس خودمان دچار مشکل هستیم، به همین دلیل هم بهتر است با مشورت با افرادی که تعریف درستی از دسته بندی عکس ها دارند، عکس هایمان را انتخاب کنیم.
این موردی که اشاره کردید درباره عکس هایی که جهت درستی ندارند، مربوط به دبیرخانه های عکس نیست؟
البته که بر عهده دبیرخانه ها است. نمی توانیم عیب دبیرخانه را بپوشانیم، اما قطعا این موضوع از سرچشمه ایراد دارد. بند دائمی نمایشگاه ها این است که عکس ها را طوری ادیت نکنید که به سندیت عکس خدشه وارد کند، اما در داوری عکس هایی را می بینیم که اینقدر در فتوشاپ روی آن ها کار شده که تبدیل به نقاشی شده اند، یا این که عکس را با لوگو ارسال می کنند، یا عکس را پاسپارتو می کنند. لازم است عکاس ها یاد بگیرند که چطور در جشنواره های عکس شرکت کنند. این موضوع می تواند موضوع یک کارگاه آموزشی باشد.
در کدام بخش، عکس ها قوی بود؟
مجموعه ها خیلی خوب بود. عکس های بخش انتخابات و فرهنگ و هنر هم خوب بود.
عکس ها در کدام بخش، ضعف داشت؟
بخش بین الملل ضعیف بود. نمی دانم ایراد از دبیرخانه است، یا از عکاس ها. این همه اتفاق در دنیا رخ داده، اما در عکس هایی که به این بخش ارسال شده بود، اتفاقات مهم را ندیدیم.
در داوری عکس ها، آقای فرنود معتقد بود در بخش بین الملل باید اتفاقات مهم دنیا از جمله جنگ سوریه را دید، اما آقای جبرئیلی هم اعتقاد داشت که عکاس ها این امکان را ندارند که از چنین وقایعی عکس بگیرند. بالاخره کدام یک از این حرف ها درست است؟
دو سویه است. الان در وقایع سوریه، کدام نهاد رسانه ای، عکاس ها را حمایت می کند. نمی گویم مثل عکاسان خارجی، از نظر مالی به صورت کامل تامین شویم، اما اینقدر خیالمان راحت باشد بتوانیم مثلا به سوریه برویم و با عکس های خوب بازگردیم. کدام خبرگزاری ایرانی به عکاس می گوید برو و از اتفاقات لبنان عکاسی کن؟ بچه ها با هزینه های شخصی از چنین وقایعی عکس می گیرند. عکاس جنگ داریم که به خاطر برگشت چک، دوربینش را فروخته. نهادی نداریم که متولی حمایت از عکاسان باشد.
فکر می کنید برگزاری جشنواره عکس خبری دوربین.نت می تواند در روند عکاسی تاثیرگذار باشد؟
قطعا همین طور است و این روند را می توان هر سال که می گذرد، بهتر دید. امیدوارم این جشنواره به مرز 10 که رسید، بتواند هدف اصلی خودش را به عکاس ها نشان بدهد. عکاس ها باید بدانند به چه دلیل در جشنواره شرکت می کنند. در این صورت است که حرفی برای گفتن دارند. جشنواره عکس خبری دوربین.نت با توجه به ظرفیت محدودی که دارد، خیلی خوب حرکت کرده. جای شکر دارد. امیدوارم این روند ادامه داشته باشد.